Bleke huid achter zwarte sluier
beschermt grauwe ogen tegen het licht
vrouw tussen alle andere vrouwen
thuis in eigen land gelaten
Heimwee zonder naam of gezicht.
Mensen kijken, staren, gluren
doek valt neer op het strijdtoneel
verhaal over oorlog en geweld
in een taal die niemand kent
maakt iedereen aan het lachen.
Zwarte sluier verbergt de pijn
als een cocon voor al haar tranen
toekomst vol vlinders, hoop op geluk
of zullen tranen eeuwig over haar wangen rijden
als rupsbanden over haar thuis.