Als de warme zomerdag op zijn einde loopt, en de schitterende zonsondergang kleurt de lucht weer helder rood.
Als ik tot diep in mij, de zwoele avondlucht inadem.
Dan hoor ik stilletjes mijn innerlijke stem.
Ik laat dan al mijn gedachten weer even dwalen, en denk aan de liefde en al haar idealen!
Het tedere woordje "liefde", en wat het juist betekend, voor mij is het iets heel moois en iets vanzelfsprekend.
Langs de ene kant is er zwart, "geen houden van" en dat maakt het leven dan hard.
Ofwel is er wit, "een intens houden van" en dan is het leven een hit.
Maar het woordje grijs dat komt bij mij niet voor, liefde is er niet of is er wel, en dan ga je met elkaar door!
Liefde in al haar eenvoudigheid, zo zacht en teder, met al haar schoonheid.
Twee mensen die van elkaar houden, elkaar in alles vertrouwen.
De steun en de vriendschap die je elkaar geeft, als de andere het wat moeilijker heeft.
Dat is wat liefde voor mij betekend, dan gaat het leven uitstekend!
Maar misschien is het allemaal maar een illusie, "een mooie droom" maar dat is toch niet mijn conclusie.
Al zit ik nu in het clubje der eenzame harten, ik blijf geloven in die mooie woordjes "houden van", want ik ben zeker dat het voor iedere mens kan!