Iets klein, onbelangrijk, maar toch veel betekenend.
Door je lichaam gevormd, vrijwillig of op momenten die je het niet wil.
Het vormt zich, door de pijn die je voelt vanbinnen, door de vragen die je jezelf stelt.
In je gedachten weet je het al, wat er gaat volgen.
Je verzet je met alles wat je kan als je in de nabijheid bent van anderen.
Afgezonderd en alleen laat je het zomaar gaan.
Het doet je even goed voelen, dus laat je het maar gaan.
Vloei maar verder, kleine natte traan,
Want in men ogen, staan er al andere te wachten
Tot jij in het niets bent vergaan.