Overal zie ik wel mensen,
die van elkaar houden.
Elkaars geheimen kennen,
elkaars gedachten weten.
Dan wil ik het gevoel ook kennen.
Ik ben lesbisch,
en ... ik verlang gewoon naar iemand.
Maakt niet uit wie,
als het maar een meisje is!
Ik ben hopeloos!
Ik wil eindelijk het gevoel kennen.
Alles wat ik zie doet me huilen.
Pijn, gedachten, herrineringen, filmen,
mensen, familie en zelfs vrienden.
Het doet me pijn omdat ze het niet beseffen.
Het doet me pijn omdat ik het gevoel niet ken,
het doet me pijn omdat ik ernaar verlang.
Ik ben hopeloos verliefd op niemand.
Ik kan mijn eigen wel wurgen,
want ik ben eigenlijk kwaad op mezelf.
Niemand heeft me graag.
Waarom nu wel?