In de stilte van de nacht
als iedereen slaapt en de stilte alles overheerst
hoor ik zachtjes het gesnik van mijn hart
het gesnik door alle eenzaamheid en ellende het steeds
maar weer bedrogen worden
het snakt naar een beetje liefde
die maar niet wil komen
waar het alleen nog maar van kan dromen
de tranen laten littekens achter op mn hart
het word steeds harder en harder
zal het ooit weer ophouden met huilen?