Een sterk gevoel van onbehagen
dat is voor mij bestemd
het is een overmoeid gevoel
en met me mee moet dragen
nooit even lekker uit je dak
altijd maar binnen blijven
met energie heel zuinig zijn
geen rust voor je gemak
het kan je oververwacht belagen
je zinnen zijn verdwenen
een machteloosheid zonder kracht
het is haast niet te dragen
gedachten over spoelen mij
met honderd duizend vragen
ik wil zo graag van alles doen
en kan die last niet dragen
de nachten duren eindeloos lang
en alles is in rust
soms ben ik zo ontzettend bang
tot dat het licht me sust
de dagen rijgen aan elkaar
en als er mensen vragen
heb jij vandaag nog iets beleefd?
ik,? leef voor halve dagen
en daarin maak je niet veel mee
of juist teveel misschien
je leefd de ochtend wel voor twee
vijf uren zijn er tien
maar ach, ik leg me erbij neer
en antwoord op mijn vragen
wat doe jij nou zo`n hele dag?
Ik?, leef voor halve dagen
ik sjouw dit ongemak al lang
toch blijf ik op mijn post
al klinkt het wel een beetje wrang
mijn schuld wordt afgelost
en is mijn leven hier volbracht
aan het einde van de reis
dan wordt ik door Hem opgewacht
in het hemels paradijs