(25 januari 2000)
vandaag wou ik
mijn moeder
voor
de tweede keer begraven
dezelfde stilte
en
dezelfde mensen
in
een vlaag van pijn
ik hoorde jou
weer lachen
in de drukte
zo blij omdat
er toch
zoveel
gekomen zijn
en je schenkt koffie
deelt
gebakjes
met je glimlach
en je ogen
glanzen
als een ster
ik zocht je
tussen al die stemmen
maar telkens liep je
haastig
van me weg
toen draaide je je om
je lippen vormden woorden
je zei, laat mij met rust
het gaat me goed
pas toen
de kist
de witte kleur
verstoorde
en de bomen
groen
haar antwoord gaf
wist ik
ik had je bijna
teruggeroepen
teruggeduwd
terwijl je daar
allang
gevlogen was