ik kom net van de dierenarts af...
en vond me zelf wel een beetje laf...
ze hebben foto's van mijn kat gemaakt...
en de uitslag heeft me een klein beetje geraakt...
ze weten nog niet precies wat het is...
maar ik ben bang dat ik mijn kat over een poosje ook mis...
tuurlijk zal ik me kat missen...
en me daar niet in vergissen...
maar zo ver is het nog lang niet...
we moeten wachten en dan pas heb ik veel verdriet...
mijn kat heeft wel pijn...
maar ze mag nog bij me zijn en dat vind ik heel fijn...
hoop dat de uitslag goed is...
want anders heb ik er weer 1 die ik dan mis...
nu kan ik alleen nog maar hopen en wachten...
maar ik kan er niet veel goeds van verwachten...
ze kan nu teminste nog bij me zijn...
en dat doet me minder pijn...
ze leeft nu nog en dat doet me goed...
maar als ze het niet overleefd weet ik dat ik toch weer met me leven verder moet...
je kan het je misschien niet voor stellen maar ik hou ontzettend veel van dat beest...
en wel van alle dieren bij ons thuis van mijn katje het meest...
lieve kat...
je bent en blijft mijn schat...
liefs jessica
(uit de foto's kunnen ze niet veel wijzer worden...hij moet de foto's door sturen naar iemand die er meer verstand van heeft, en dus moeten we nu wachten en hopen dat het goed afloopt...)