M'n laarzen zoeken hun eigen weg
In het licht van de maan die m'n pad beschijnt
Weg van het verleden dat nu achter me blijft
En langzaam in de nevel verdwijnt
Over natte straten van een kil bestaan
Dat ooit mijn echte leven heette
Maar nu voor mij begraven is
Toch zal ik het nooit kunnen vergeten
De maan verschuilt zich achter een wolk
Zoals ik me verschuil in die zwarte nacht
Terwijl ik heel alleen verder loop
En niet weet wat me aan het einde wacht
De hoop op geluk is als de wind
Snel voorbij en lang vervlogen
Ik besta steeds langer in een wereld
Die heel echt is, maar gelogen
De enige waarheid ben ik zelf
Maar daar durf ik niet in te geloven
Nu de regen me doorweekt
En me van m'n laatste warmte probeert te beroven
De sterren schateren en lachen me uit
Omdat ik me zo in 't leven heb vergist
Nu voor de laatste keer, ik loop er van weg
Terwijl de regen m'n sporen uitwist