Ik hou van jou.
Hoor je me ?
Ik ben gek op jou !
Ik zeg van die woorden,
altijd dezelfde...
Maar ik hou van jou,
begrijp je dat ?
Je lacht,
ik,
een domme uitdrukking ?
Maar hoe dan,
hoe dan uitdrukken,
opdat je zou weten,
opdat je zou voelen.
Wat we ook zeggen,
het is zo leeg,
zo betekenisloos.
Ik zoek,
ik zoek naar een middel.
Het is niet waar dat kussen kunnen voldoen.
Iets onderdrukt me, hier,
als een snik.
Ik moet me kunnen uiten,
alles uitleggen, alles vertellen.
We voelen niet helemaal
wat we zouden willen zeggen.
We leven min of meer
dwars van de woorden.
Ik heb behoefte aan die woorden
aan oplossingen.
Ik moet het je zeggen,
maar hoe,
en wat ?
Als ik de woorden gebruik van een poƫet,
zeg ik dan meer ?
Als ik je zo vasthoud kleine schat,
en ik je honderd en duizend keren herhaal,
radeloos,
ik hou van jou,
zeg ik dan meer ?