Als een gebroken tak door stormen afgerukt,
uitbottende knoppen met in zich nieuw leven.
Verdroogde kleuren kansloos,
weggegooid op een berg van onbegrip als prooi
voor de alles vermalende messen
van onbegrip en jaloezie.
In het park van het leven groeien nieuwe loten
met knoppen geënt
vanuit de wortels van het bestaan,
kleurrijk en recht op bescherming.
Door de meedansende takken
zingt een zachte voorjaarswind
een compositie van nieuw leven.