mik: | Woensdag, augustus 21, 2002 12:40 |
hey meis, hier moet je tegen vechten, elke keer een stapje verder komen, waardoor de muur stukje bij beetje afbrokeld, waardoor je steeds minder angst krijgt, waardoor je steeds meer kunt gaan leven.. en zeg niet dat het niet kan, want kijk maar naar mij... mij is het voor een groot deel ook al gelukt.. mijn muur is denk ik nu voor 2/3 afgebrokkeld |
|
Soledad: | Vrijdag, augustus 16, 2002 20:02 |
Lieve Martin, Een heel mooi gedicht, je presteerd het steeds weer. Maar weer niet positief, helaas... Ik hoop dat je ooit zo sterk wordt, om over de muren heen te klimmen, of er een deur in te maken, om die wereld, vol haat, ellende, tranen en verdriet achter je te laten, en opnieuw te kunnen starten... al is dit makkelijker gezegt dan gedaan. Toch wil ik er voor je zijn, net zoals jij er bent voor mij. Bedankt voor je reacties, ik zou je willen zeggen, om je gerust te stellen |
|
Mellody: | Vrijdag, augustus 16, 2002 20:00 |
He meis, (Hoe raar et ook bij mij weg klinkt).Die muren zullen wel weg gaan durf er tegen te vechten en hou vol. ~sterkte~ ~kissies mellody~ |
|
Auteur: Ninandra | ||
Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
Gepubliceerd op: 16 augustus 2002 | ||
Thema's: |