reeds jaren verdraag ik jou sarcasme, je lichaam wringt zich in spasmen. Wat blijf ik hier eigenlijk doen, niks is nog goed alles is teveel. Als er iemand anders is zeg het mij dan, maar zo kan het niet blijven duren, ik zit hier dikwijls in het oneindige te turen, s'avonds aan de buis, wat voel ik mij niet pluis. Met de moed der wanhoop, tracht ik de stukken te lijmen... verlos mij uit mijn lijden.