Lang geleden dat ik
nog met m'n ogen open
in het donker lag te staren
ogen open
duisternis
gedachten spoken door
mijn hoofd
machtelooheid vult
mijn hart
Zo gebroken zat je daar
zo doordringend vervloekte ik haar
mijn woede groeide bij
elke traan
de verstikkende duisternis
herinnert mij eraan
maar ik vecht terug, ja je zal
zien: we slaan er ons doorheen
jij staat niet alleen