Ik hield zo van jou 2 jaar geleden
maar jammer genoeg is dat nu verleden
ik kreeg te horen op een morgen
dat je wegging voorgoed
DAAROM hield ik me al die tijd verborgen
je ging bij me blijven in voor-en tegenspoed
dat had je me zelf gezegd
maar je hebt daardoor je grenzen verlegd
ik blijf hopen dat je op een dag terug staat
en ons dan nooit of te nimmer meer verlaat
want jij bent de enigste tante voor mij
en ja dan pas maak je me echt blij!
Ben je dan echt al die prachtige tijden vergeten?
toen kwamen we nog elke dinsdag samen kwamen om te eten
weet je nog toen ik bij je heb gelogeerd?
daar heb je me ook veel bij geleerd
en niet te vergeten dat je nog steeds mijn vormselmeter bent
oké en ik moet toegeven dat je me ferm hebt verwend
maar ik was dan toch je schat
ik wou zo erg dat ik die tijd terug had