Omringd door al deze mensen,
Voel ik me zo alleen,
Verdriet op de gezichten,
Dat hebben ze gemeen.
We lopen langs de graven,
Ellende, stuk voor stuk,
Bloemen uiten gevoelens,
Tegenover geluk.
Mijn oma staat in tranen,
Mijn moeder er tegenaan,
Een waas komt voor mijn ogen,
Een ingehouden traan.
Ze zit op de grond te huilen,
Een vrouw met haar verdriet,
Zij is mijn familie,
Maar ik herken haar niet.
Dat dit me zo kan breken,
Ik ben verstijfd van pijn,
Diep in mij vanbinnen,
Voel ik me zo klein.
Ik kan dit niet verwerken,
Ik kan dit niet meer aan,
Ik heb van jou gehouden,
Dat heb ik gedaan.
Ik mis je in mijn leven,
ik mis je in mijn hart,
Ik zal je nooit vergeten,
Dat had ik niet verwacht...