Alles is verandert,
mijn wereld stort in elkaar.
In die 3 jaar vond ik telkens een houvast
om de jaren door te komen,
maar nu...nu ben ik de weg kwijt
loop verloren in m'n eigen leven.
Ik dacht;"ik kan alles wel alleen aan,
het is tenslott al 3 jaar geleden",
maar het lukt niet alleen.
Elke avond laat gaan slapen,
hopend op vermoeidheid
zodat het zwarte gat wegblijft.
maar telkens komt het terug
dan weet ik maar 1 uitweg..
het krassen,mijn vlucht.
Ik ben mezelf gaan haten,
mijn lichaam,karakter,mijn ik.
Alles zou moeten veranderen,
maar het blijft een kringloop van verdriet.