het leven is als een berg met hoge punten en diepe dalen,je moet ertegen op klimmen en je standvast houden om niet te vallen,je kan zoiets nooit alleen je hebt er hulp bij nodig van verschillende dingen anders val je val je heel diep
je hebt liefde van je ouders en ook échte liefde nodig,maar ook een lach,vreugde dus veel vrienden en familie moet je hebben om je te helpen met klimmen maar helaas moet je ook weer naar benee
dus heb je ook haat pijn en verdriet nodig je moet het allemaal meemaken zadat je als je in het diepe donkere dal zit weer weet dat je ooit gelukkig was en je dat weer wilt dus sta je op en met je vrienden voorop als je licht zie je waar je heen moet en je begint weer opnieuw
je klimt opnieuw met al je vrienden en de rest en komt onderweg andere tegen die ook aan het klimmen zijn je help ze en neemt ze mee zij nemen namelijk ook een gedeelte van jou met ze mee allemaal samen klim je door een steeds groter licht dat steeds meer verlicht je ziet hier en daar iemand die het niet meer kan die alleen is je verlicht hem en neemt hem ook mee
en zo klim je door tot aan de top tot dat je er weer bent om dan weer gelukkig te zijn en verder te gaan want ergens
moeten die diepe donkere dalen toch stoppen??en dan zijn er dus ook geen punten meer alleen maar plat en licht want iedereen heeft het gehaald ze zijn er hat licht laat je zien dat ze samen je zijn en je voegt je erbij je hele leven ben je der naar opzoek geweest je hebt het gevonden je bent er je bent weg van de pijn je bent ergens om gelukkig te zijn
wat denk je dat dat licht is vraag je je af en waarom je zo lang moet zoeken met zoveel pijn je vraagt het aan een vreemde man hij zegt je bent nu bij mij op mijn wereld mijn wereld zonder pijn