Geloof me,
Ik ben je vergeten. Spreek ik,
terwijl ik aan je denk. Ik spreek.
Ik lieg. Als de eerste, beste leugenaar,
lieg ik leugens tot waarheid.
Ik vergeet je. Tot je mijn ogen,
schminkt met je beeld. Je verzint,
de zin van mijn zintuigen. Ik zink.
In de zenuwen die leiden naar het hart.
Lijden.
De korst van je naam. Je naam, in,
in mijn vlees gesneden. De korst,
bloedt nog met de vloed van mijn Liefde.
Heelt met eb, als je rozenblaadjes sluit.
Als ik je vergeet.
Jouw Nederlands, brengt me langzamerhand,
aan het eind van mijn Latijn. Taalkunde,
de wiskundige logica van Liefde. Onlogisch.
Je brengt me stilaan aan het eind. Aan. Uit.
Gelukkig vergeet ik je.
Als de eerste, beste leugenaar.
Ik vergeet je niet.
Geloof me.