Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
alle eerste keren
aan alle eerste
keren
eerste echte kus
eerste ruzie
eerste keer
mijn hart gebroken
je gelooft dat je speciaal bent
omdat je het gevoel nog niet kent
je gelooft dat het nooit meer overgaat
tot dat hij
je na drie maanden zomaar verlaat
toen kon ik het niet bevatten
kostte me veel pijn
maar nu weet ik
je bent niet altijd voor iemand
wie je wilt zijn...
en je kunt niet meer betekenen
dan de ander voelt
soms doet het pijn als je merkt
het was niet bedoeld
ik durf niet meer te geloven
dat ik bij iemand hoor
en als ik bij iemand ben
dan is de angst groot
dat hij me zo weer verlaat
toch moet ik blijven geloven
dat er eentje is
die echt nooit meer weggaat...
Reacties op dit gedicht
iskobar vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Voske
:
Donderdag, juni 20, 2002 23:06
Wie niet waagt niet wint Pascalle,je openstellen is nog altijd de beste manier om hem te vinden.
Over dit gedicht
Auteur:
iskobar
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
20 juni 2002
Thema's:
[IK]
[Vroeger/Herinneri]
[Liefde]