Ik had het nooit durven dromen
Maar ik ben op het punt gekomen
De wind neemt ze mee
Ver weg over zee
De ene depressief naar het noorden
De andere doodziek naar het zuiden
En ik
Helpen wil ik ze wel
Maar ik voel me in de hel
Elke dag is er ruzie, kommer en kwel
ze haten me als de pest
terwijl ik gewoon verlang naar een warm nest
ze hebben geen spijt van wat ze met me doen
nooit wat liefde, nooit een knuffel, nooit geen zoen
helemaal alleen zal ik de rest van m’n leven doorlopen
dat het beter wordt, kan ik alleen maar hopen
op school loopt het ook al serieus mis
en dat, dat wordt mijn begrafenis!