je bent het zonnetje die schijnt
in de schaduw van een masker
die hoog houd dat je weelde kent
alsof je leven perfect is
zoals altijd is dat kleine vlametje
die op sterven na dood is nog altijd
mooier dan je koele zelfs kille masker
die je
warm houd met je gedwongen glimlach
en waarachter zich een gezicht verbergt
die de groeven van je leven toont
een gezicht die je verdringt...
niet mag verdringen...
je mag er wezen...
dit gedicht heb ik gemaakt voor een meisje die ik beter wilde leren kennen.