nog voor 
het beeld ontstond 
nog ongevormd 
de kleuren bijna transparant

ongeven als een sluier

even beschermd 
door klei lagen 
en stof 
was er een bloei 
een fragiele lijn


kwetsbaar helend

toen ik nog zoekend was
waar stille hoop   
de eerste glimp 
van regenbogen
over een hemel opent

naar het licht 
en schaduw is 
verweven tot emoties 

van het ontstaan in zacht
voorbijgaande momenten 

door een rimpeling  
van bloemblad en nerven 
het ontwaken
herlijnen 
in breekbaar 
zijn doorheen een vloedgolf 
van zon en zomerlichte vlinders 
van Boheems kristal
tot stil versteende golven

getekent 
als de dag voorbij 
is gegaan nog voelbaar
blijven de echo's 

diep verborgen
 
als dit langzaam sterven