Mijn hart staat in brand
Als ik denk aan ons verlies
Dit beeldschoon land
Is dit het lot dat ik verkies
Handen monden en voeten
Gebonden en monddood
Wanneer komt er een eind aan dit boeten
Is er na negen uur niet langer avondnood
De weerstand groeit
Voor dit ingeslagen pad
Onze democratie die niet langer bloeit
Voor mijn mond een kap maar geen blad
Deze weg zal ons niet ver brengen
Alleen maar verder uit elkaar
Wanneer zij de draconische maatregelen verlengen
Zonder weerwoord met geen bezwaar
Deze regels zijn niet gewogen
Zoals ooit in Oudewater
Die schalen hebben nooit gelogen
Dit kwam pas veel later
Nu is Pinokkio aan het woord
Die lacht om waarheid met stilte of leugenachtige omweg
Hij heeft onze democratie nog niet vermoord
Maar is hij niet goed op weg
Vrijheid is schoonheid
En schoonheid is vaak kwetsbaar
Meer en meer raken wij haar kwijt
En lopen wij als vee naar het abattoir
Laat in maart uw stem horen
Want in dezelfde richting lopen
Zal onze stem nog meer smoren
Niet langer zullen ze mijn ziel verkopen
Ondanks deze donkere tijden
Ondanks de sombere toon van dit gedicht
Zie ik een eind aan dit lijden
Er is perspectief en aan het eind van deze tunnel, licht.