In niets dan zonlicht
wat vluchtig bomen strijkt
en onaangeraakt beklijft
een huis en in mijn hart
bovenal het vrije buiten
alles ongewoon verblijft
waar ik ben, 't woord faalt
in dat onbewaakt ogenblik
in jouw ogen ziel mag zien
en woord tuimelt tot gronden
waar ik weer ziel kan zijn
nooit zo graag niets geworden
droom ik vertes, kijk neer
handen, of schamel veters
een ontdaan oneindige
Reinster: | Maandag, maart 15, 2021 23:06 |
Prachtig! om keer op keer te lezen en zo het geheim van dit gedicht steeds meer duidelijk wordt! Overdacht ieder woord:) Dankjewel hier maak je een hoop mensen blij mee:) | |
Horizon01: | Dinsdag, februari 02, 2021 18:11 |
Mooi verwoord September en graag gelezen. Groetjes, | |
september: | Maandag, januari 25, 2021 21:35 |
Heel hartelijke dank voor de mooie reacties. Liefs |
|
esteban.: | Maandag, januari 25, 2021 20:16 |
een pareltje Maya... droom ik vertes? liefs banban | |
EXPLICIT: | Zaterdag, januari 23, 2021 22:29 |
Elke droom, iedere veter, van begin tot het eind leeft. Van binnen naar buiten. | |
stampertje het rukkonijn: | Zaterdag, januari 23, 2021 16:13 |
De woorden ze zalven deze zware tijd,dank daarvoor. | |
Anneke Bakker: | Zaterdag, januari 23, 2021 15:44 |
Hoe krijg je zoiets moois bedacht Maya.Bind jij de woorden met veters bij elkaar, ik doe er een fraaie strik omheen, mijn woorden falen hier. Heel bijzonder. Lieve groet. Anneke |
|
Auteur: september | ||
Gecontroleerd door: september | ||
Gepubliceerd op: 23 januari 2021 | ||
Thema's: |