Het zeestil en donker boven mij
er speelt licht aan de horizon
zeestil en donker ver bovenal
als delen beelden van ebbenhout
marmerglans van verzachten
intens voelen van 't lichten
tegen het wegebben en tijd is
niets meer, minder dan reiziger
van ons laten en ons lopen
rijst gedaante en vindt geluk
onwetend voor eender elke val
het wateraureool tintelt winters
een lucide droom van koude
en zuiver eb kent geen haast
warm tussenhands geen laatst
een woordloos vertrouwen gloort
ondermaanse klanken schuren
kleurig vele schelpen tot zand