Met de tijd was het geexperimenteerd, geevolueerd
van zwart, bruin naar rood en hel blauw
maar na alle tinten grijs en daartussen lauw
bleek de geijkte gulden snede,

de perfecte match aleen
je eeuwig zwart gevlochten arabische vlechten
van herkenning, aanvaarding te zijn,
strangers in the morning,
evening and late at night,

schooldays blue, who were you,
where are you now ?
alsof die periode voor altijd
romantisch op een schoolfiets
met 'n klik, blik kon blijven duren,

pick you pay and lay
right beside your grey, green eyes
Jonathan seagull I wished you were here
as I touched your smile,

in my hands in my heart
de rijpe appel viel niet ver
van de boom die daarnet
nog een bloesem was,

waar bijen zoemend
werkend, wroetend,
hun stekel met doodsverachting
in 't hart van je hand plantten,

om daarna langzaam zelfzeker
'n gewisse dood tegemoet te gaan
want na jou kwam nooit 'n ander
met diezelfde arabische vlechten

waaraan 'k me
als 'n dolende, verloren, zoekend,
voor altijd tevergeefs
blijf aan hechten,