Vergeten verleden
waarin de misplaatste gedachte
vasthing aan de schaduw van het meisje.
Ik kwam in haar schuilen,
zoals de tranen die ze meestal verborgen hield
telkens ik voor haar venster het nachtelijke uur opzocht.
Zo zweeg ze mij het daglicht dat groeide in haar buik,
vloekte met de eerste leugen en confronteerde me
met de lelijkheid van de laatste dagen van het jaar.
Ik negeerde haar doofstomheid met gevouwen handen,
proclameerde het achtergebleven geloof
in dertien volmaakte gebeden die ik rond haar lijf drapeerde.
Ik liep in cirkels en gebaren onder de ontkenning
van de liefde die geen liefde was, herkende het afscheid
en wist dat spreken verloren ging in het geroezemoes...
esteban 10/12/2018