drijvend over satijnen avonden
proevend van herhaalde vrucht
in een groen elzenbos, aan de pijnloze
oever bij het boezemgemaal
uit het zicht van aangeboren diepte
met vlakke hand reikend naar de lucht
nog één keer vragen, verzuchten als
een speld in mijn stiltekathedraal
geheugen dat ooit waarheid was
de eerste woorden die ik las