uit een wit rode kerst
ik dwaalde
zocht overal contact
raakte muren en bomen
maar niets dat warmte gaf
zag mensen passeren
zonder ogen en lijf
strak in de kleren
voor mij was geen tijd
voelde drukte
om mij bewegen
stemmen bevroren
op mijn ijskoude tocht
wist dat de tijd
stilte ging slaan
merkte totale verstarring
de trein kwam er aan
stond bij de bomen
uit een wit rode kerst
knipperende lichten hebben
mij van de overgang gered
wil melker
10/12/2016
Clarice: | Zaterdag, december 10, 2016 14:17 |
Gelukkig maar is dat voorbij! Dat je hier nu een warme Kerst mag beleven... Gts, Clarice | |
Avr: | Zaterdag, december 10, 2016 13:52 |
Een heel mooi voorbeeld, van hoe waardevol licht kan zijn! Op allerlei gebied! mvg Avr |
|
ILse Bruintjes: | Zaterdag, december 10, 2016 13:34 |
fijne feestdagen mooi gedicht gr Ilse |
|
wervelende regenboog: | Zaterdag, december 10, 2016 12:14 |
een besluit dat veel leed kan oproepen | |
teun hoek: | Zaterdag, december 10, 2016 09:56 |
een redding die allen betreft mooi . h. gr. th |
|
Anneke Bakker: | Zaterdag, december 10, 2016 09:06 |
Zo kan eenzaamheid de ondergang betekenen bij de rood-witte overgang, ook dít jaar zal het vast weer gebeuren. Wellicht zou enige oprecht warme aandacht aan diegene dat kunnen verhinderen om beide een goed kerstgevoel te geven. Heel goed aangekaart Wil, het duidt je hart op de juiste plaats. Mooi weekend gewenst. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 10 december 2016 | ||
Thema's: |