Je flikt het gewoon weer
Je flikt het gewoon weer,
Telkens elke keer weer.
Ik weet al wanneer het begint,
Net doen of je dingen niet zint.
Dingen die normaal wel kunnen,
Je kunt me gewoon niks gunnen.
Weer net doen of je mijn vader bent,
En dat terwijl je me niet echt kent.
Je gaat weer voor vadertje spelen,
Net of mij dat iets kan schelen.
Net doen of je mijn vader wilt zijn,
Maar het is alleen maar voor de schijn.
Strakjes kijk je niet meer naar me om,
Sjonge jonge je bent ook echt stom.
Laten zien dat je een vader bent,
Het is maar goed dat ze je niet goed kent.
En maar zeggen dat je het zo moeilijk is met mij,
Man bemoei je dan ook niet met mij en laat me vrij.
Je kijkt toch al niet naar me om,
Laat het dan ook helemaal het is al zo stom.
Je kunt me hiermee zo pisnijdig maken,
Je kunt me toch alleen maar afkraken.
Omdat ik dan weer boos wegloop,
Man je bent zo ontzettend goedkoop.
En maar zeggen dat alles aan mij ligt,
En jij bent zo zielig jij hebt geen overwicht.
Man stik toch en krijg lekker wat,
Ik ben je echt meer dan zat.
Je vaderschap heb je allang opgegeven,
Dus bemoei je asjeblieft niet met mijn leven.
Flikker toch op laat me met rust,
Word het je ooit bewust?
Je hoeft niet voor mijn vader te spelen,
Je doet het alleen maar buiten familie taferelen.
Je bent toch niet wat andere mensen zien,
Je bent een leugenaar bovendien.
Thuis ben je een echte klootzak,
En buiten ben je een echte grapzak.
Het doet me niks meer als er iets met je gebeurt,
Als vader ben je toch al afgekeurd!