eigen/aardig
Aardig lief tot zij werd getroffen,
tot zinken kwam het nooit
al stond de vloed der leugens
aardig tot haar uitgedroogde mond.
Dorstig als ze was, weerstond ze niet.
Haar vader wiekte met vleugels zwart en groot
rond de grote plas alwaar ze stil verdronk
en sloeg haar weg van as omringd
met zijn veren vol van trots.
Zo werd zij gevangen
in een zure melodie
die haar hart langzaam verslond
in de grote menigte van eenzaamheid
en ze viel oneindig door een rieten mand.
tot zinken kwam het nooit
al stond de vloed der leugens
aardig tot haar uitgedroogde mond.
Dorstig als ze was, weerstond ze niet.
Haar vader wiekte met vleugels zwart en groot
rond de grote plas alwaar ze stil verdronk
en sloeg haar weg van as omringd
met zijn veren vol van trots.
Zo werd zij gevangen
in een zure melodie
die haar hart langzaam verslond
in de grote menigte van eenzaamheid
en ze viel oneindig door een rieten mand.
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Maandag, juni 02, 2014 14:29 |
| Werd gevangen in een zure melodie, mooi! Liefs, Artifex. |
|
| windwhisper: | Maandag, juni 02, 2014 12:31 |
| ja, echt jij, door een rieten mand vallen, tja niet zo veilig geland, neem ik aan Lieve groet Cobie |
|
| spring-in-het-veld: | Maandag, juni 02, 2014 11:28 |
| aparte slotzin, dat spreekt tot de verbeelding en past erg goed in het geheel, een echte yellowtekst ! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, juni 02, 2014 10:23 |
| graag gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: Yellow | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 02 juni 2014 | ||
| Thema's: | ||