Nog steeds heb ik af en toe van die momenten,
dat herinneringen aan jou weer herleven.
Nog steeds grijpen ze me heel erg aan,
doen ze mijn hart op haar grondvesten beven.
Nog steeds wordt ik dan heel erg emotioneel,
kan ik mijn emoties en tranen niet verdringen.
Nog steeds zijn mijn gevoelens zo intens,
zal ik ooit deze ware liefde kunnen bedwingen?
Nog steeds komen die gevoelens naar boven,
gevoelens, onbeschrijfbaar, zo puur, zo intens en zacht.
Nooit en te nimmer heb je kunnen beseffen
dat je het allerbeste in mij naar boven bracht!
Nog steeds beleef ik die momenten opnieuw,
ondanks dat je de waarheid zoveel geweld hebt aangedaan.
Nooit en te nimmer zal ik je nog zien,
zonder enig afscheid ging je ver bij mij vandaan.
En dat doet dat nog steeds meer pijn,
dan je gevoelens die er blijkbaar geen waren.
Nooit en te nimmer zal mijn hart rust vinden,
want ik kan mijn liefde maar niet bedaren...