Je gedachten dwalen af op het strand
je loopt even
met je blote voeten
op het zand …
Je laat je gedachten
even gaan …
soms met een lach
en soms dan weer een traan
dan laat je ze los
vliegen ze mee met de wind …
voel je je even
precies terug een kind
laat alle gedachten vergaan
je geeft ze een plaats
in je hoofd
je bent precies
weeral verdoofd
Je trekt in de zee
zo gaan ook al je gedachten even mee
maar voor je weer
met beide voeten komt te staan op het strand
neemt het water al je gedachten ook mee
De wind, het strand, de zee
van hen hoef je niet bang te zijn
je kan hen alles toevertrouwen
een leven op hen bouwen
want wat je ook doet
of wat je ook zegt …
alles blijft bij hen …
en je geheim is voor altijd veilig …
Hans Winter: | Zaterdag, januari 26, 2013 18:32 |
de branding ruist en stilt, beluistert wat je wilt, je vindt een verte voor je kansen, bent weer gesterkt voor het leven op het lastig vaste land. groetje, hans |
|
wervelende regenboog: | Zaterdag, januari 26, 2013 11:43 |
ja de natuur kun je alles toevertrouwen :) mooi geschreven Raissa wel jammer voor mensen die niet aan de zee wonen ;) groetjes wr |
|
Auteur: gedichtenlady | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 26 januari 2013 | ||
Thema's: |