Lang geleden in een prachtig paleis
was er eens een vogel en die was me toch wijs
Hij sprak van een wereld die ooit was vergaan
het ging over de aarde, de zon en de maan
Hij had het over Tassets, Kanders en Dossen
en over de mensen die moesten ontbossen
oorlog en doodslag lag in het verschiet
dat deed deze vogel ontzettend veel verdriet
Het was het verhaal van Uranium en kernraketten
Van landen en regeringen en hele domme zetten
Alle mensen waren dood en de wereld was vergaan
oh lieve mensen laat het toch niet zo verder gaan
zijn beste vriendin heette prinses Muriël
Ze was een heldin ja, zo was ze wel
ze was op missie in het donkere oerwoud
want daar ging het na de oorlog net ietsje minder fout
Ze schreef over de mensen die door hebzucht de oorlog hadden verloren
er werden in heel Eurazië geen baby's meer geboren
7 kinderen die had ze gered
7 kleine kinderen die hadden nog pret
Alles en iedereen was door de chemicaliën verzwolgen
de godganse wereld was door de haat verbolgen
Het is het verhaal van hebzucht en macht
Ik vraag u nu vriendelijk bundel uw kracht
Zorg dat de mensen dit soort dingen niet beleven
en laat meer dan 7 kinderen overleven
De wereld die vergaan moest
alle energieën die waren woest.
Ze hadden nog steeds niks geleerd
dus was die oorlog ontzettend verkeerd
Ze hadden het allemaal gemunt op de prinses
zij was de enige die deze wijze les
goed in zich op had genomen
ze had namelijk last van voorspellende dromen
wat een nachtmerrie was me die nacht
Iets wat ik nooit van mezelf had verwacht.
- Dit gaat over een nachtmerrie van een paar maanden terug. Het ging over oorlog, zilveren vogels en prinsessen die maar 7 kinderen konden redden. Het was heel beangstigend. -