Even terug tien



Er was een tijd...
dat allerlei vrouwen met me slapen wouwen
en al klinkt het vast raar..., toch het is waar
de een was al wat ouder, de ander juist jonger
de eerste wat schuchter, de tweede nog blonder
dan ik..., ‘t leek de hemel te zijn..., dacht ik...
Doch waar zijn ze nu, ze lopen aan me voorbij
op de uitkijk, naar jongere kerels dan mij
ik ben niet eens daar, zoveel is wel klaar
maar ik had het toch graag terug.

Er was een tijd...
dat al mijn kinderen rondom me speelden
in droeve tijden of juist in vrolijke perceptie
voortdurend kropen ze, af en aan, op mijn knie
hoe klein is hun wereld toch, dacht ik...
Doch waar zijn ze gebleven, ik zie ze haast nooit
ze hebben me blijkbaar niet zo erg nodig
misschien is het raar, ik raak er niet mee klaar
ik wil juist dat vroegere terug.

Er was een tijd...
dat ik geen vermogen, geen enkele macht had
en de wereld een ongeopende schelp voor me was
je had van die korte dagen, soms van die ellelange
en alles bruiste..., er was niets dat onjuist was
kortweg, het had iets van perfectie..., dacht ik...
Doch zie mij hier nu zitten, zover van dat alles vandaan
zover verwijdert van mijn eens tien-jarig-bestaan
het lijkt me niet fair dat ik niet terug kan gaan
om het allemaal nog eens mee te maken
soms..., wil ik het gewoon even terug.




7 April 2012

en Vrolijk Pasen iedereen