Zoveel dromen, Zoveel verlangen, En zoveel hoop
maar al die dingen zijn niet zomaar te koop.
Het is maar zien of je het kan krijgen, en het waar kan maken
ik zou het willen gillen van de daken.
want genoeg dromen zijn voor mij niet voorgekomen.
Maar ik zal ze blijven dromen, hopen en er naar verlangen
want ooit moet het die pijn toch gaan vervangen?
Ik weet goed wat ik niet wil,
een leven dat ik me alleen maar verveel.
of een leven dat ik alleen voor mijn problemen moet strijden.
dat is nou niet wat ik wil tot mijn einde.
dat wil ik tegen die tijd allemaal niet meer voelen.
zo is het hoe ze het in mijn dromen bedoelen.
geen leven met zorgen, daar leef ik naar. elke morgen.
Maar zo’n leven bestaat niet, dat geloof ik niet,
zo is het leven voor mij niet neergelegd.
En ik zal het me nu toch altijd al blijven herinneren
door al die strepen die er staan
op mijn toch oh zo lelijke lichaam.
dat is nou wat ik er van vind.
en wat zich nou tussen mijn gedachtes bevind.
mooi kan ik het niet meer noemen,
het enige wat ik nu nog kan zeggen is ik zal de stappen moeten zetten in mijn eigen schoenen.
En dat ik over een paar jaar weer een gedicht mag schrijven
dat al het verdriet en pijn nu weg zal blijven.