Roerloos
het landschap ligt roerloos
heb de wereld stilgezet
en slik de geur van ziel waaruit
men mij heeft ontzet
waar wil ik heen
heb rendez-vous met mezelf
mijn spiegelbeeld is een onbekende
het is niet zoals men mij vertelde
mijn nevellicht breekt
maar vandaag, dit eigenste moment
nog zonder schaduw en schreden
als een mens die nu de wereld aanschouwt,
als kind zijn eigen kleur ontvouwt
het landschap ligt roerloos
‘k zet de wereld op glas, zie de mens
die ik ben vooral nu ik weet
wat ik niet was…
heb de wereld stilgezet
en slik de geur van ziel waaruit
men mij heeft ontzet
waar wil ik heen
heb rendez-vous met mezelf
mijn spiegelbeeld is een onbekende
het is niet zoals men mij vertelde
mijn nevellicht breekt
maar vandaag, dit eigenste moment
nog zonder schaduw en schreden
als een mens die nu de wereld aanschouwt,
als kind zijn eigen kleur ontvouwt
het landschap ligt roerloos
‘k zet de wereld op glas, zie de mens
die ik ben vooral nu ik weet
wat ik niet was…
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, september 01, 2020 23:02 |
| Wat mooi. Fijn om dit prachtige gedicht nog tegen te komen. Vriendelijke groet. | |
| Sheena: | Dinsdag, september 13, 2011 23:03 |
| na al die tijd zo roerloos stil en wie mag het toevallig keuren, moi, nou als dat geen toeval is, ik ga dit eens vanonder een glas bekijken, goed en fijn je weer te zien! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gunther vandenberghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2011 | ||
| Thema's: | ||