Samengestelde wereld.
Door het gat van de deur,
zat ik te kijken,
maar zag alles in kleur.
Rook hij een heerlijke geur,
zo door dringend,
helaas niet door die stalen deur.
Voelde hij de warmte wel,
hoorde hij engellen zingen.
En bedacht hij zich snel,
ik moet nu echt is ergens me beginnen.
Maar weet wat ik wil,
en het zal er zeker zijn.
Hoe hard het leven misschien ook wordt,
maakt geen verschil.
Ik zal er zijn,
een levend wezen en voor jou een fort.
Want deze kant van de deur,
ik ga over me nek,
ruik die geur.
Je ziet hier ook helemaal geen kleur,
alles zwart en wit,
bezorgt het een rot humeur.
Maar kijk ik door het sleutel gat,
zie ik jou leven,
nog onbereikbaar ik ben het zat.
Ik verleg mijn eigen lat,
om die deur open te krijgen,
en te zijn bij die schat.
Vol lieve woorden,
boos of niet.
Toch is dat mooi,
dat zoiets kan.
Uit goede wil,
een kleine ruzie.
Maar het is er wel beter op geworden.
Zoals jezelf zei in een tweet,
pijn veranderd de mens.
Tussen ons gaat steeds beter,
je hebt het zelf ook wel door.
maar je moet wel één ding voor me doen.
En ik zeg het in het engels.
Will you please open that big steel door.
Bij jou zijn,
jou leven vergezellen tot het eind,
dat lijkt mij fijn.
Jou de wereld laten zien,
die jij graag wilt ontdenken,
is wat je verdien.
Pas je aan,
doe ik dat ook,
samen er voor gaan.
Maar weet voor altijd,
die samengestelde wereld,
rak je nooit meer kwijt..