Overal grafstenen,
overledenen die over een ander waken
Het is donker.
Stilte..
Ik zie het leven door de mist.
Eng, maar toch liefdevol.
Hoe zou het zijn om er een deel van te zijn?
Overheersende stilte..
Misschien is het wel vredig daar.
Duistere gedachten vormen een beeld.
Het is geen plaats voor mij,
ookal heersen er diepe verlangens.
Het heeft een plaats in mijn hart,
waar al mijn dierbaren
terug tot leven komen.
Voor een paar minuten,
starend naar het graf.
Voel ik geen gemis.