Ik heb niet gevraagd om de aandacht,
Mijn glimlach is een 'fake'.
Ik wil niet lachen om je grapjes,
Dat doet alleen maar pijn.
Morgen word ik wakker,
Met hetzelfde gevoel.
Met hetzelfde verdriet,
Dat niet gedeeld kan worden.
Kijk me niet in mijn ogen,
De schrik wordt je fataal.
Want ik mis haar zoals ze was,
Als een zwoele zomeravond in de winter,
Of een zachte lentebries in de herfst.
Nooit hetzelfde maar niet anders,
Om geen moment voorspelbaar te zijn.
Blijf bij me, en fluister naar me,
Fluister gekke dingen in mijn oor.
Vertel me hoe ik anders blijf,
Anders maar toch hetzelfde.
Ik heb nooit gevraag om de aandacht,
Want mijn glimlach blijft schijn.