En als je na jaren toch weer vertrekt, wanneer de thee op is, dan zal ik het moeilijk maken. Dan zal ik mijn zinnen zeggen, de woorden kiezen die ongelooflijk veel pijn gaan doen. Na alle apathie en het wezenloze, na alles wat met veel te veel gemak aan mij voorbij trok, wat mijn leven in- en uitliep, kan ik jou niet laten gaan. Sorry.
Er zijn velden, de bloemen onbekend en we geven ze geen naam omdat het geen betekenis heeft in de wereld die wij hebben geschapen om ons heen. Er staan geen muren in, iedereen kan ons zien terwijl kleine kinderen graankorrels gooien en iemand orgel speelt. Hij is niet besteld, maar houdt zo van de muziek en het moment.
En als je na jaren toch weer vertrekt, zal ik je omarmen en meenemen, mee terug naar huis. Maakt mij het uit waar dat is, je blijft voor altijd bij me. Ik (ont)houd van jou.
*De laatste zin is gebaseerd op een lied van Sara Kroos: Ik onthoud.