jij deed me pijn
je woede
was altijd op mij gericht
de afdruk van jou hand
voel ik nog steeds
op mijn lichaam gebrand
Blauwe plekken waren overal zichtbaar
tegen de kast gelopen, van de trap gevallen,
iedereen trapte erin, wat was ik onhandig
ik voelde de pijn al niet meer
ik hoopte dat het stopte op een keer
wat heb ik verkeerd gedaan?
ik was toch maar een kind?
bied geen weerstand en zeg geen woord
want ik weet dat jij toch van mij wint
ik had misschien niet geboren mogen worden
en perfect ben ik nooit geweest
ik had andere ideeën en was niet wat jij van me wenste
wou niet met andere kindjes spelen in het park
speelde wel met mijn poppen
ze deden me geen pijn
konden niet tegen me roepen
en ze luisterden tenminste echt naar mij
ze troosten me
wanneer de woede weer op mij werd gericht
wanneer ik weer alles had gedaan
accepteerde me als het meisje
dat niet zoals de andere meisjes was
en jij.. jij deed zelfs mijn poppen pijn.
Reacties op dit gedicht
| Godvader: | Zondag, april 10, 2011 23:35 |
| :( | |
| windwhisper: | Zondag, april 10, 2011 10:29 |
| lieve hemel, dat is te erg voor woorden, die laatste zin snijdt als het ware door mijn ziel lieve groet en sterkte Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Johanna1986 | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 10 april 2011 | ||
| Thema's: | ||