Arendsblik
Vergelijkend met een arend
Op grote afstand
alles voelen
en zien.
Zonder ook maar iets te zeggen,
weet zij
er is iets mis.
De hemel ziet niet meer zo blauw.
De ochtend is veel de grauw.
De passie is verdwenen.
Tranen wellen op
in stilte.
Wringend met de handen,
om toch een lach te toveren,
maar een traan
valt benauwd op haar schoot.
Het overvalt haar niet,
ze wist het.
Ze had het gevoeld,
zelfs als ze het niet ziet.
Ze bekijkt de omgeving.
Alles heeft ze opgebouwd.
Uit niets is het ontsproten,
en in vorm gegoten.
Had zij verwacht dat het
steen voor steen zou worden gesloopt.
Dat druilregen
alles weg zou vegen.
De zon in haar hart is ondergegaan.
Stil zonder warmte achter te laten.
Het is koud
zo wordt zij nu oud.
Claire Vanfleteren