Een masker
Plastiek geluk
Verbergt de droefheid
verborgen voor de wereld
echte intenties blijven onuitgesproken
Mijn ogen tonen geen emoties
verklappen niets
geven niets weg
verhullen wat ik werkelijk ben, voel
Vanbuiten ben ik van steen,
koud, gevoelloos, toonloos.
En het masker dat ik draag
staart wezenloos voor zich uit
toont licht noch duisternis
Niets.
Vanbinnen rammelt het
Ik zou het willen uitschreeuwen, uitwenen
Maar ik mag geen emoties tonen
Ik kan je mijn tranen niet tonen
Ik laat niemand achter het masker zien.