Cambridge,
ongrijpbaar als de klanken in een viool,
de weemoedige zang van de hobo,
ongrijpbaar, als de maan, de sterren, de mystieke duisternis,
ijl als een droom.
De elegante torenspitsen,
het licht dat speelt in de grachten rond Trinity College,
de hoge ornamenten,
onttrokken aan het oog van de drukbezochte stad,
de liefde die immer sluimert,
een droom die nooit ontwaakt...