...
Dikke plakken klei plakken
als zolen onder mijn voeten
ik volg de sporen op de drassige paden
van mijn bestaan
ik ben verdwaald noch zeker
of ik haar ooit zal ontmoeten
maar haar stem roept mij '
soms als vogel in zacht sopraan
en kan ik niet anders
dan te volgen - haar zuivere toon
Mijn kleren kaal, mijn haren wild
en war, mijn dorst
mijn honger niet gestild,
op mijn lijf krullen wonden als
bochtige beekjes door dorre aarde '
de akkers van mijn borst
de takken slaan, de nachten vallen
als handen om mijn hals
maar ik kan niet anders '
ik moet haar volgen - mijn droom
De tijd is vergeten, het oude
vergaan, o op onbekende wegen
is zelfs dezelfde weg terug
vreemd en nog onbereisd
en langzaam vervaag ik, sterf
als verte in de regen
geen spoor meer achter latend
geen richting dat mij wijst
en verklankt met al mijn dromen
bleek haar roep – de ware troon
F.