WINT-de-wEReld?
~WINT-de-wEReld?~
sneeuwkoningin –
onder sneeuw en ijs bedekt
diep bevroren in haar manieren
een koud niet meer kloppend hart
bestaand uit ijskristallen
de vastgevroren herinneringen
alles is versteend door de kou
het hart klopt niet meer
tijd lijkt stil te staan
sneeuwkoningin –
versteend in de winter
waar haar hart in de zomer
nog warmer leek te worden
bevindt zich nu alleen ijs en ijskou
versteend in gewoonten
verstrikt in ijskristallen van gevoelens
zoekend naar begin en eind
sneeuwkoningin –
wil ontvluchten de winter
zich veranderen en de wereld
overgeven aan de zomer
hopend dat ook haar hart
bevrijd wordt uit de vrieskist
omgeven door gevoelens
van warmte, liefde en vertrouwen
tevreden met wie ze is en mag zijn
sneeuwkoningin –
onder sneeuw en ijs bedekt
diep bevroren in haar manieren
een koud niet meer kloppend hart
bestaand uit ijskristallen
de vastgevroren herinneringen
alles is versteend door de kou
het hart klopt niet meer
tijd lijkt stil te staan
sneeuwkoningin –
versteend in de winter
waar haar hart in de zomer
nog warmer leek te worden
bevindt zich nu alleen ijs en ijskou
versteend in gewoonten
verstrikt in ijskristallen van gevoelens
zoekend naar begin en eind
sneeuwkoningin –
wil ontvluchten de winter
zich veranderen en de wereld
overgeven aan de zomer
hopend dat ook haar hart
bevrijd wordt uit de vrieskist
omgeven door gevoelens
van warmte, liefde en vertrouwen
tevreden met wie ze is en mag zijn
Reacties op dit gedicht
| Hillie: | Dinsdag, november 22, 2016 09:23 |
| Prachtig,hoe mooi deze ijzige koningin die even mijn hart liet smelten door de herkenning van de wens. Koester dat vuurtje in jezelf en laat zien wie er onder dat pantser zit. Ik wens je veel liefde toe om je hiermee te helpen | |
| [zwarte engel]: | Maandag, december 06, 2010 17:39 |
| weet je, bij de strijd werd nog iets gezegd over je (gebrek aan) beeldend vermogen terwijl dit juist zo.. beeldend is! ik las laatst een gedicht, een fries gedicht, over afsterven in de winter, waarna je in de lente niet weer jezelf zult zijn. ik werd er verdrietig van en ik moet er nu weer aan denken. Toch.. ik bewonder jouw, hoe klein ook, altijd nog bestaande sprankje hoop. Laat niet los! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Allysson | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2010 | ||
| Thema's: | ||