woestijntranen

auto's dobberden als gekken op de golven van mensenwensen
als waterdichter kon ik alleen maar naar zand happen en zie
een kasteel, met uitklapbare brug en al, voor in de zwemstalling
ik vergoot het modderwater en stapte over op te dikke olie
die mijn lijf niet meer kon helpen - maar alles liep als gesmeerd

Geschreven door

mucho

Reacties op dit gedicht

mucho vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Jacky Van den Berghe:	Zaterdag, november 27, 2010 03:45
Lekker ironisch dat laatste! Liefs, Jacky

energieke mucho:	Vrijdag, november 26, 2010 17:36
ach, we hebben de kern:S

switi lobi:	Vrijdag, november 26, 2010 16:52
gelukkig maar mucho, je moet toch ergens je enrgie vandaan halen

Over dit gedicht

Auteur: mucho
Gecontroleerd door: Anastacia
Gepubliceerd op: 26 november 2010
Thema's: [Gemis] [Delen] [Hoop]