Ik vraag me af hoe het kan,
dat iets wat je hebt ineens zomaar weg kan vallen.
Mooie dingen die je meemaakt samen,
of zonder elkaar maar toch verbonden zijn.
Jij was de liefde die ik in me droeg,
misschien had ik je nog niet,
toch voelt het alsof ik je nu kwijt ben.
Alsof ik voor een afgrond sta,
twijfelend om te springen.
Als ik het doe ben ik verlost;
zo niet moet ik naar de volgende diepe kuil.
Ik weet niet of ik links of rechts moet gaan,
Voor welke weg ik het nu goed doe.
Alleen weet ik dat ik gelukkig moet zijn,
en dat dat met links of rechts allebei niet zal gaan.
Ik kan niet meer zonder je,
terwijl ik je niet eens echt had.
Niks is nu meer wat het lijkt,
en ik hoop dat god me leid naar de weg
waar ik blij kan zijn met jou,
waar jij gevoel zal ontwikkelen voor mij.
Zo kan het niet langer;
ik mis je als ik bij je ben,
ik voel je als je bij me weg bent.
en opeens, voelt alles zo ver weg..